Bağışlayın beni...!!!

Bagislayin beni!
Kenarlarinda renkli çiçekler olan mektup kagitlarina
yazmak isterdim.
Kelebek kanatlari boyamayi, kuslarin ötüsünü dinlemeyi,
hatta uçurtma uçurmayi ben de ögrenebilirdim.
Mektubumun kenarlarina renkli çiçekler çizemedim.
Kelebak kanatlarini boyamayi, kuslarin ötüsünü dinlemeyi,
uçurtma uçurmayi beceremedim.
Bagislayin beni!
Resim çizmeyi, çiçek boyamayi, kelebek kanatlarini
oksamayi sevmedigimden degil.
Ben, top ateşleri,bomba gürültüleri arasında doğdum.
Yaşım 13.
Ninniler yerine, makinelilerin takirtilariyla büyüdüm.
Renklerden ilk önce kan kirmizisini tanidim.
Çiçeklerden önce ölülerin arasinda dolandim.
Kelebeklerle hiç saklambaç oynayamadim.
Üç yasimdayken en büyük abimi, sekizimdeyken ortancayi
kaybettim.
Babami ellerini baglayarak *ürdüklerinde dokuzundaydim.
Gömdügümüzde onumda.
Ablam 15inde terk etti evi.
15 inde kizlar okula gider. 17sinde dantel örer. Çeyiz sandigi
düzer.
Bizim burada 15inde kizlar savasa gider.
Seçme hakki tanimaz Israil zorbasi.
Ya evinde oturup ölümü bekleyeceksin.Ha bugün, ha
yarin diye diye yasarken öleceksin ya da...
Ölümlerin atesinden sesleniyorum size duyuyormusunuz?
Filistin'im ben anliyor musunuz?
Ama yine de yasiyorum iste.
Çünkü kanli topraklarda büyürken yasamayi...
Çiçek boyamayi degilse de mezar taslarinda çiçek büyütmeyi...
Kelebek kovalamayi degil ama, tüfek tutmayi ögrendik.
Bu kadar nefret, bu kadar aci arasinda yasamayi...
Karanliklar arasindan günese bakmayi ögrendik.
Onun için kocaman ve karadir gözlerimiz.
Onun için hala simsicaktir, düsmana tas atarken nasirlasan
minik ellerimiz.
Sokak aralarinda mermi kovanlarindan oyuncak yaptik.
Patlamamis el bombalari topladik.
Mayinlarin üstünde sek sek oynadik.
Evimizi yiktilar dün. Mahallemizi yaktilar.
Mermi kovanlariyla misket oynarken üzerimize bombalar attilar.
Üç arkadasim can verdi.Üç küçük çocuk.
Bagislayin beni kurtaramadim!
Sarkmisti omzumdan asagi kanli kolum,uzatamadim.
Elim düstü yere, kolum çaresiz...
Kanlarimiz karisti birbirine.Iste orada kankardes olduk biz.
Gözlerim karardi önce.Basim döndü.
Ama uyumak istemiyorum.
Uyursam arkadaslarim bu dünyadan göçer diye korkuyorum.
Bagislayin beni!
Tutamadim kendimi.Yapistiramadim alnima açik dursunlar diye
gözbebeklerimi...
Yasim 13.
Burada çocuklar çocuk olmaz.
Bebeler bile yasamak için besikten siper yapar.
Çünkü Israil denilen zorbanin Amerikan bombalari, besikleri bile
mezar yapar.
Ölümlerin içinden büyüyorum.
MINICIK YÜREGIMLE ATESLERIN ARASINDAN ÖFKEYLE GELIYORUM.
DUDAKLARIMDAN DÖKÜLEN ÖZGÜRLÜK TÜRKÜLERINI DUYUYOR MUSUNUZZ???

böyle şeyler beni çok etkiliyor forumada ekliyorum sizde okuyun diye ama pek yorum almıyor... arkadaşlar biliyorum çok duyarlı kişilersiniz ama bence burada düşüncelerimizi paylaşmalıyız mademki böyle şeyler için tek başımıza elimizden bir şey gelmiyor en azından konuşalım paylaşalım derim ben .....

saol sılacım gerçekten güzel bence de haklısın sonuçta biz onlara elimizi uzatamayız belki ama kendi düşüncelerimizi dökerek beyinlerimizi kalplerimizi bu gibi şeylere açabiliriz..

bende böyle şeylerden çok etkileniyorum ama maalesef bunlar gerçek keşke elimizden gelen birşeyler olsa

aslında yok da değil ne biliim bazı dernekler var onlara yardım edebileceğimiz savaşzedelere olmasa bile zor durumda olan insanlara baksanıza baba bizi okula gönder kampanyası ne kadar çok okumaya aç insanı okutuyor bizde forumcak böyle bir etkinlikte niye bulunmayalım ki....